Cukrzyca jest groźna chorobą, której skutki odczuwamy nawet po latach. Nie jest to choroba jednorodna, istnieje kilka typów cukrzycy, różniących się przebiegiem, przyczynami zachorowania i sposobem leczenia. Cukrzyca typu 1 to choroba autoimmunologiczna, w przebiegu której trzustka nie może wytwarzać insuliny transportującej cukier z krwi do komórek. W efekcie wzrasta stężenie glukozy we krwi. Cukrzyca typu 2 występuje wówczas, kiedy organizm wytwarza insulinę, ale nie potrafi jej spożytkować.
Prawidłowe rozpoznanie typu cukrzycy jest warunkiem podjęcia leczenia, a w zasadzie doboru sposobu leczenia. W przypadku cukrzycy typu 1 trzeba dożywotnio przyjmować insulinę. W typie drugim przyjmuje się leki nowej generacji umożliwiające spełnienie przez insulinę swojej roli. W sporadycznych przypadkach wystarcza zmiana diety. Dieta powinna być ustalana indywidualnie dla każdego pacjenta, chociaż są pewne ogólne zasady dla wszystkich.
Cukrzyca to ogólna nazwa choroby, jednak można ją podzielić na cukrzycę insulinoniezależną oraz cukrzycę insulinozależna. Cukrzyca insulinoniezależna ma miejsce, gdy w naszym organizmie zostaje zaburzone działanie insuliny. Ten rodzaj cukrzycy dotyka osób po czterdziestym roku życia. Jej łagodne odmiany kontrolowane są za pomocą specjalnej diety na cukrzycę, natomiast w cięższych odmianach konieczne jest podawanie lekarstw.
Cukrzyca insulinozależna z kolei występuje, gdy trzustka nie jest wstanie samodzielnie produkować insuliny. Ta cukrzycy rozwija się wcześniej niż cukrzyca insulinoniezależna i dotyka osób jeszcze przed trzydziestym rokiem życia. Jak sama nazwa wskazuje leczenie jej polega na dostarczaniu organizmowi insuliny w postaci zastrzyków. Do tego również jak w cukrzycy wyżej potrzebna jest dieta na cukrzycę w tym przypadku dieta niskocukrowa i niskotłuszczowa. Cukrzyca jest poważną chorobą, a zwłaszcza, jeśli zaniecha się leczenia. Nie można jej lekceważyć – trzeba ją jak najszybciej wykryć i podjąć leczenie, a wówczas da się z nią żyć.
Nieleczona cukrzyca prowadzi do groźnych chorób mogących skończyć się śmiercią: udaru mózgu lub zawału serca. Prowadzi również do wielu innych groźnych powikłań.
